Sevmişim.

Önce tek başımaydım. Yalnızlıktan şikayet ediyor ve biri olmalı diyordum. Mutlu olmak istiyordum, herkesin istediği gibi, herkesin istediği kadar. Sonra karşıma biri çıktı, ona aşık oldum. El ele tutuştuk, gezdik, dolaştık, sinemaya gittik. Kavga ettik ve ayrıldık. Bu döngü bir süre sonra yeniden yaşandı. Aşk bildiğim şeyi yaşarken eksilip durdum, gelen herkes bir şeyler çaldı bende, kimi heyecanlarımı, bazıları heveslerimi. Bir defasında yine tek başımaydım, yalnızlıktan şikayet ediyordum, mutlu olmak istiyordum. herkesin istediği gibi, herkesin istediği kadar. Sonrasını biliyoruz, hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz. Biz adam olamıyoruz. Acınası halimizi paylaşmak için birilerini arayıp duruyoruz. Ne kadar boktan ilişkiler yaşadığımızı kendimize bile itiraf edemiyoruz. Sadece egolarımızı doyuruyoruz. Kalplerimizdeki açlığı görmüyor, onun gerçekten istediği şeyi, Aşkı.. Öldürüp duruyoruz.

 

Olur da karşılaşırsak bir gün üzülmüş gibi yap, sen de yıpranmışsın gibi davran, özlemişsin gibi bak...Sevgimiz olmasa da en azından acımız karşılıklıymış diye bileyim.Ben kırıldım, yıprandım... En azından iyi ki sevmişim, değdi diyeyim, değdi...Ne olur, pişman etme beni...

 

Çocukken hayatın bu denli boktan olduğunu bilseydim,büyüyünce ne olacaksın diye sorduklarında; "hayal kırıklığı" derdim..

 

Evet blog artık daha iyi sayılırım.

Kırgınlıklarım,hüzünlerim,ağlamalarım geçicek elbet zamanla.Tek gerçek olan şu ki;Gerçekten Sevmişim.

 

BeTeR_BöCeK.