Seni sevmiyorum, bu söylediğim kaçıncı aynı yalan bilmiyorum...Unutmak istemiyorum değil, inan bunu defalarca denedim. Başka birileriyle denedim, gitmeyi denedim, hemde kaç kere...Sen kiminlesin, mutlu musun, benim gibi düşündüğün oluyor mu bilmiyorum. Ama ben kendi içimde bitiremediğim bu savaşı her seferinde bir daha kaybediyorum.Merak ediyor musun bilmiyorum ama söylemek geliyor içimden.Gerçekten mutlu değilim, hem de hiç değilim...
"Gülümsüyordum...O gülümsediği için, gülümseyerek konuştuğu için...Sakinleşiyordum, o sakin olduğu için...Artık korkmuyordum!O bana “Korkma” dediği için... “Üşüme!” diyen bir annenin sözünü dinler gibi...Olur, üşümem, diyordum...Gerekirse donarak ölürüm ama üşümem!"
İyi olmaya çalışmıyorum, kötü hissetmeye müthiş alıştım. Nasılsın gibi soruları umursamıyorum, bir şeyleri yoluna sokma gayretinde de değilim artık. Toplum ve etrafımdaki boktan kalabalık umurumda değil. Senden de bir şey beklemiyorum artık, ne günaydın mesajları ne sarılabilme ümidi. Sadece hiç kötü niyet taşımayan bir dileğim kaldı senin için. "Mutlu ol" bütün iyi niyetlerimle..
"Bir sonraki adımın boşluk olsa bile.Gözlerine bakmaktan hiç korkmadım Sevgili… O kadar çoktu ki sana biriktirdiklerim, sensizliğinde bitiremedim. O kadar çok sevmiştim ki seni, sevmekten vazgeçemedim. Oysa sen bitirdin. Oysa sen vazgeçtin. En Gitmez dediğimdin... Gittin....
Sen gittin, her şey bitti..."
Beni en çok kandıranın sen olması senin çok iyi bir yalancı oluşundan değil, benim en çok sana inandığımdandır…
BeTeR_BöCeK.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder