Kısacası.

Sevilmek istiyorsun, anlıyorum.Ama önce kendini sevmeli ve kendini sürekli mutsuz bir insan olmayı başardığın için dövmemelisin, nefret ederken bile.Çünkü; İnanmadığın bir şeye başka birinin inanmasını beklemen çok manasız, çok sevgisiz.
Çünkü; içine sevgi katmazsan, beklediğin tadı hiçbir şeyden alamazsın.Çünkü; Ekmek yapmak istiyorsan, önce un'a sahip olmalısın...

Gitmeseydin keşke...Özlemeseydim seni böyle, uzaktan ve bir ihtimalimiz daha olmadığını bile bile...Bilseydin keşke, anlayabilseydin beni...Duyabilseydin içimde kırılan bir şeylerin sesini...Suskun bir dudağın arkasında saklanan çığlığı görebilseydin.Keşke;Dokunabilseydin yüreğime...Keşke, keşkelere hiç gerek kalmasaydı ve ben bunları sana yazmış olmasaydım...

Özlüyorum hala seni aslında.Ama sen bilmiyorsun,düşünmüyorsun,umursamıyorsun bile kısacası.Tekrar girsen kalbime,heyecanlansam tekrar.Seni düşünüp gözlerini hayal ediyorum sadece.Kısacası hala S... S........!

BeTeR_BöCeK.

 

Özledim.

Özledimm.

Evet özledim yaprağım sen bilmesen de,duymasan da,hayat bize tekrar engel oluyor.Aramak istiyorum elim telefon da gecelerce,günlerce,haftalarca.Sonra uyuyaya kalıyorum.Evet hala kalıyorum belki.herşey yolunda gidiyor hayat güzel keyfim yerinde ama ........

Gözlerim kapanıyor ve hayat duruyor.çünkü sen varmışın sanki bedenim de.bir organım eksik gibiyim sanki.bir yanım acıyor evet sonrası özlüyorum..

Ben kırılmaya kalbimden başlamadım. Ellerimi bıraktığın gün parmaklarım kırıldı. Sarılmayı kestin, kaburgam kırıldı. Konuşmayı bıraktık, sesim kırıldı. Öpmedin, nefesim kırıldı. Okşamadın hiç, saçlarım zaten kırıktı. Özlemedin, hasretim kırıldı. Aramadın varlığın kırıldı. Sevmedin demeye dilim varmıyor, sevmişsindir belki az da olsa, söylemedin hiç...
Kalbim kırıldı....

Veee sana içiyorum her gece olduğu gibi.Şerefine YaPRaĞım.

BeTeR_BöCeK.

Unutmuştum Seni.

unutmuştum seni. inan bana, gerçekten hiç aklıma gelmiyordun artık. yemin ederim iyiydim ben, hiç düşünmüyordum seninle ilgili hiçbir şeyi. bende herkes gibi "hayat her şeye rağmen güzel" deyip, en azından kendimi bu yalana inandırıp toparlanmaya çalıştım. hayal kurmayı bıraktım, seni hatırlatacak hiçbir objeyle göz göze gelmemeye çalıştım, uzaklaştım hepsinden. sigarayı azalttım, kendimi kötü hissettirecek diye bazı şarkıları dinlemedim, geceleri uyku hapları alıp, gündüzler erkenden uyanıp insanların arasına karışıp, oyalandım ve bir süre sonra da bunu başardım. unutmuştum seni!

bilincimin imkan verdiği bütün yolları denedim seni hatırlamamak için, ta ki seni rüyamda görünceye dek. parkın birinde bir bankta oturuyordum, sonra birden sen çıkıp gülümseyerek bana doğru ilerledin. yanıma oturdun... hiçbir şey olmamış gibi; "-hala eskisi gibi miyim?" dedin.hala eskisi gibiydin... teninin gün ışığına değdiği yerde cennetin nüks ettiği, bundan başka hiçbir benzetmeyle ifade edemeyeceğim bir güzellikteydin. ama cevap veremedim, sustum, neden ben de bilmiyorum, belki konuşurdum; ama seni öyle çok andım ki ben yokluğunda, nasıl bir bitmişlik bırakmışsın ki bana, söyleyecek hiçbir şey bulamadım, kalakaldım.

ve derken uyandım. göğsüm sıkışıyordu. sığmıyordum içime. yangın çıkmış bir ev düşün, tam ortasındasın, sığınacak hiçbir şey yok.

kalkıp bir sigara içtim, geçmedi.elimi yüzümü soğuk suyla yıkadım, geçmedi.çıkıp iki sokak dolaştım, geçmedi küfürler savurdum, geçmedi geri geldim, oturdum, ağladım, geçmedi.elim telefona gitti, numaranı çeviremedim.ben kendimden geçtim, sen benden geçmedin..geçmedi.bir kağıt bir kalem alıp, oturdum ve sana bunları yazmaya karar verdim. en azından içimi dökerim belki geçer diye. kim bilir belki okursun... merak etme iyiyim ben. yine toparlanır, yine unuturum seni. olur böyle aksaklıklar, bazen insanın kalbi ağır basar. ilk fırsatta unutacağım seni yine, söz. hem şunu da bil;

senden sonra da sevdim ben...ama ne yalan söyleyeyim;
hepsi yetim bir çocuğun üveyi gerçeğinin yerine koymaya çalışması gibiydi.

anlıyor musun?

BeTeR_BöCeK.