Görmüyor musun ne kadar acıyor içim, seni düşündükçe sızlıyor kalbim, elimden bir şeyin gelmeyişi adeta öldürüyor beni. Hani sıkı sıkı tutmuştun ya ellerimi neden kayıp gidiyor şimdi o eller. Neden şimdi ben tutamıyorum onları. Bu zorunluluklar kahrediyor beni. Keşke hiç tanımasaydım seni ya da tanıdıysam da düşmeseydin bir cemre gibi içime, o zaman her şey daha kolay olurdu inan ki. Arkamı döner giderdim. Gönül eğlencesiydi derdim. Biliyor musun hala dudaklarımda senin tadın var, hala ellerim senin sıcaklığını taşıyor. Yüzlerce kez yıkandım üzerimden kokun çıksın diye lanet olası koku hala burnumda. Nasıl sevmiş olabilirim seni böyle. İnsan hem acıyı hem mutluluğu aynı anda nasıl yaşarmış öğrendim seninle. Hem deli gibi sevip hem kavuşamamak neymiş sende öğrendim. Aslında daha bir çok şey öğrendim. Tek öğrenemediğim yürekli olmak sanırım. Bir kez olsun şu hayatta kendim için bir şeyler yapıp yürekli olup insanların karşısında duramadım, biri bana dokunsa yıkılacakmış gibiyim. Ama hayır bu sefer izin vermeyeceğim buna, vermemeliyim. Ya Savaşmalıyım her şey uğruna, yada arkamı çekip gitmeliyim. Ben şimdi ne yapmalıyım? Kendimi Rüzgarın yönüne bırakıp sürüklenmelimi yoksa yelkenlerimi rüzgara karşımı açmalıyım, söyle sevdiğim ne yapmalıyım. Bildiğim tek şey seni ölesiye sevip bir o kadar da korku içinde olduğum.
??????????
BeTeR_BöceK.
