Ben ne zaman yalnız kalsam, bu kent biraz daha kalabalık olur onunla...Tüm caddelerin adı o olur, tüm sokaklara onun adı verilir. Ben ne zaman böyle yalnız hissetsem kendimi, alıp bavulumu gidesim gelir. Bilmediğim bütün yollar ona çıkacakmış gibi gidesim gelir...Ben ne zaman özlesem onu, o kadar yol gelmişken onun taşındığını öğrenmiş gibi olurum.Ben ne zaman söyleyecek olsam ona bunları, o hep meşgul çalar bana.Tanrım sen bilirsin...
Diyorum ki o da biraz bilsin...
Sen uyuyordun, yastığın üzerine dağılan saçların uyuyordu, dudakların, şehir uyuyordu. Ben uyumuyordum, acı uyumuyordu..Acı uyanıktı, içimdeki bütün ışıkları yakmıştı.
Canım acıyordu..
Tamam mesafeler aşka engel değil ama.
Ben burada ağlasam senin yanakların ıslanır mı orada?
BeTeR_BöCeK.....!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder