29 Eylül 2012 Cumartesi

Özür Dilerim...

Düzgün biri olamadım, özür dilerim…
Bir insana yakışmayacağı kadar çok sevdim seni, bir insanın layık olamayacağı kadar çok sevildin.
Özür dilerim…

Düzgün biri olamadım, affet…
Senden başkasının olmaması gerektiği bir aptallıktı. Çünkü milyarlarca insan vardı dünyada, mutlaka bir yerlerde az da olsa sana benzeyen ve beni de sevebilecek biri olmalıydı.
Ve ben yalnızca bir’e kadar saymayı biliyordum.
Milyarlarca insan içinde senden başladım saymaya, affet…

Düzgün biri olamadım, bağışla…
Sevdiğin kadar sevilirsin yalanına umarsızca inandım. Ve seni severken öyle kaptırmışım kendimi, sevip sevmemenin önemi yoktu, yalnızca seni sevdiğimi düşünebilecek kadar zaman ayırabiliyordum kendime.
Zamanın tükendiğini, sana koştukça aslında daha da geç kaldığımı hiç fark edemedim.
Bağışla…

Özür dilerim, seni böyle sevmemeliydim.
Affet, artık bir’den sonra da sayıların devam ettiğini fark ettim.
Bağışla, sevdiğin kadar sevilmeyeceğini artık öğrendim…
 
BeTeR_BöCeK.

Hiç yorum yok: